آه

آه ...
...چقدر خسته ایم حالا
و چه تمنا گونه لحظه های خالص را به نظاره نشسته ایم
درونمان پر از هیاهوی پرواز است و عشق
اما...!
اما هر یک گوشه ای از سرایت فراموشی را گزیده ایم
و نمی دانیم...
چهره هامان تا الفبای پرواز چقدر فاصله دارند...